عشق
عشق یک حالت عاطفی شدید شامل جذبه و کشش ، شوق جنسی و توجه عمیق نسبت به دیگری است. در حقیقت عشق شدیدترین ، نیرومندترین و دیرپاترین صورت جذبه و کشش است. عشق نیازی مبرم، حیاتی و همگانی است که تبلور آن شکوفایی و خلاقیت می آفریند و کمبود آن انسان را به فساد و تباهی میکشاند. تمام افراد بشر با وجود تمام تفاوت های نژادی،فرهنگی و مذهبی در بعضی از نیازهای یکدیگر وجه اشتراک دارند که از جمله، نیاز به عشق، مهربانی و دوستی است (بوسکالیا، 1993)
عشق به علت خودانگیختگی چنان غیر قابل توضیح است که بایستی به آن جنبهی خدایی داد. در عین حال باید در نتیجه اندیشیدن روی دهد، اندیشیدنی که جامعیت کافی برای رسیدن به یک تصمیم را داشته باشد. علاوه بر این نه تنها چیزی نبایستی در پس پرده روی دهد بلکه همه چیز باید در همان زمان اتفاق افتد و همه در یک لحظه به اوج خود برسد اما اندیشیدن فرشتهی ویرانگی خود انگیختگی اشت (لپ، 1991).
عشق بر مبنایی طبیعی آغاز میشود اما میتواند به درجه ای از کمال برسد که با هر تجربه معنوی انسان دیگر قابل مقایسه باشد.
عشق نوعی احساس عمیق و عاطفه در مورد دیگران یا جذابیت بی انتها برای دیگران است.
